March 23, 2009
Monday
3:00 pm
"Alomia, Neal. Best in Computer and 5th Honorable Mention." hanep si Neal! pang-5th. Haha!
"Bascon, Jessica Mae. 4th Honorable Mention."
blah blah blah. ang daming pangalan! sana ako naa!
"Falcon, Dennis." ayun. palakpakan! yes! heto na! ako na susunod. magkasunod ata kami nu.
"Gonzales, John Raphael." Best in Physics. Best in Calculus. 1st Honorable Mention." ARGH! sayang talaga yun! Dapat Valedictorian! kaso napaka-geek talaga yung kaklase ko e. Kaya ayun, siya napili. AMP. Binanggit din pangalan nila Maxy, Sab, and A.L. Magkakasunod mga yun e. mga nasa dulo. :))
"Congratulations Graduates! Batch 2008-2009. Make your Mark."
"WOOOOO!" ang saya saya ng feeling! graduate na kami!! nakita ko yung mga kaklase ko mga nagsisiiyakan na. Haaays. Alam mo kung ano ang nakakaiyak. Hindi dahil sa mamimiss ko sila. It is just, hindi na kami High School at nakapagtapos na din kami. Tapos na ang paghihirap. Eto na ang tunay na pahirap satin. Si Villar! JOKE! HAHA! =)) ang tunay na pahirap satin. COLLEGE. we're DOOM! XD Syempre picture taking muna! After nun, sabay sabay kaming anim papunta dun sa ospital. Syempre bibisitahin namin si Tiff. Tsaka para makita niyia kami. WEE! nakarating kami dun mga 8 na. 7 kasi natapos yung program. Hindi naman traffic. nagpicture taking muna e. pagdating namin dun..
* TEET! * TEET! * TEET! *
ang bagal ng pulso niya. aakyat tapos bababa tapos matagal na diretso lang tapos aakyat bigla. ang bagal! after 4 seconds saka titbok yung puso niya. nakakatakot ah! ang masayang mukha namin. nabawi na. isa isa kaming pumasok dun para kausapin si Tiff. Syempre ako ang nahuli. After nila makipag-usap kay Tiff. Ako na. YES NAMAN. ngumite ako sa kanya. "hey.. ayos ka lang?" nagnod lang siya sakin. "R-ralph.. h-hin..di.. k-ko.. n-na ka-kaayaa.." nung sinabi niya yun. nanghina ako nun. umiiling ako ng hindi. "H-hindi.. *hik* h-hindi.." tae. umiiyak nako dito. "I-i'm.. s-so.. s-sorry.." "Tiff! wag. wag muna ngayon! please lang!!" "c-con..grats.." ngumite siya sakin nun. medyo sumaya ako nun. pinicturan ko siya nung nakangite siya. hinawakan niya kamay ko. ang higpit. "I-i.. l-looove y-you.." pumikit siya. tears rolled down on her cheeks. unting unti lumuwag ang pagkahawak sa kamay ko. hanggang sa hindi na siya nakahawak sa kamay ko.
* TOOOOOOOOOOOT *
"TiFF! TiFF! PLEASE! WAG MO KONG iWAN! HiNDi KO KAYA! PLEASE LANG!" tae. nagpapanic ako. biglang tumigil yung heart pulse niya. lumabas agad ako. "chong! anong nangyayari?" "TUMAWAG KAYO NG DOKTOR! DALi!! TUMiGiL YUNG PULSO NiYA!" tumakbo agad sila para tumawag. bumalik ako sa loob. "TiFF! GUMiSiNG KA NGA!" dumating agad yung doktor pati yung mga nurse. "Dun po kayo sa labas. Bawal po sa loob." bwisit na nurse to! pinapalabas kaming lahat. dumating si Tita. "anong nangyayari dito?! Tiff?!? Nasan ang anak ko?!" sumilip kami dun sa bintana sa pinto. "1-2-3. CLEAR!" wala pa din. "1-2-3. CLEAR!" wala pa din. "1-2-3. CLEAR!" please! please lang naman! umiiyak na kaming lahat. niyakap ko si Tita pati si Tintin. "Mama! Si Ate!!" "Oo anak! Alam ko!"
* TOOOOOOOOOOOOOT *
bwisit na tunog na yan! ARGH! Lumabas na yung doktor pati yung mga nurse. Umiling yung doktor samin.. Hindi. Hindi pwede. Tumakbo ako papalapit kay Tiff. "Tiff! Bakit?! Tiff! Bakit mo ko iniwan?"
[Tiff's Side]
Dumilat ako. Hindi ako makahinga ng maayos. Teka. Nasan ako? Ang kati naman ng higaan ko! Di ba nasa ospital ako? Bakit ganto? Kaya pala ang kati e, nasa damuhan ako naka higa. ANG WEiRD. Tumayo ako, naglakad ako forward. WOW. Nasan ba ako? I mean, it's Paradise. Ang ganda. Pumunta ako dun sa ilog tapos may falls dun. Naghilamos ako dun sa ilog. "Buti naman at dumating ka din!" nagulat ako kung sino nagsalita. napadilat yung mata ko nun! tumingin ako sa likod ko kung sino yun. "S-sino ka?" "Haaaaay. Kilala mo ko no!" umiling ako. ang weird niya ah! ang cute cute nga niya. siguro 10 years old siya. "Haaay." tapos inalok niya kamay niya. parang shake hands. ganun. "Ako nga pala si Mean Gonzales." "aah.. ANO?!" tapos ngumite siya. "i-ikaw? y-yung pinsan ni Ralph?" "yep!" SHOCKiNG AH! sinundan ko siya kung san siya pupunta. tumingin ako sa likod. DESERT. dito sa lugar ko ngayon. DAMO. sa harap naman. NAGS-SNOW. WEiRD! "teka. ang weird ah! nasan ba tayo?!" "purgatory." "aah. ANO?!" nasan daw? purgatory? "your already dead! so, don't look back! you need to go forward." no. hindi pwede. ako patay na? "i need to go back!" "you can't!" "why?!" humarap siya sakin. "cause you're a soul already. hindi ka na tao. ang katawan mo naiwan dun sa Earth. Kaya hindi pwede. Okay?" umiling ako sa kanya. "please?" "ARGH! fine. kainis kasi si kuya Ralph e! AMP!" hinawakan niya kamay ko tapos nagstep forward siya ng isa lang. ganun din ako. and MAGiC! nandun na kami sa ospital. bilis no? Haha. Ewan ko nga e. XD nandun kami sa malapit sa sofa. nakita ko silang lahat. naiiyakan. "bibili lang ako ng makukutkot ah! dyan ka lang." hindi ko siya pinansin. gusto ko silang lapitan pero yung paa ko nakadiket sa sahig. hindi ba nila ako nakikita?! "RAAAALPHHHHH!!!! MAMAAAAAA!!! BEESSSSTTT!!" sigaw ako ng sigaw pero wala e. hindi nila ako naririnig. is this the end? unting unti nalang lumalayo sila sakin. para lumiit sila kasi ang layo na. sumigaw ulit ako. "RAAAAALLPHHHHHH!!!!" hinawakan ako ni Mean sa kamay ko. "tara na. hindi na tayo pwede magtagal dito. we need to go!" pumapalag ako kay Mean. Ayoko pang umalis. ayoko pa silang iwan!
[Ralph's Side]
nag-iiyakan lahat kami dito. yakap yakap ko si Tiff. Wala na. Nawala na ang isa sa mahal ko sa buhay. Darn! Bakit siya pa?! Bakit lahat ng mahal ko sa buhay kinukuha mo?! ARGH! "RAAAALPHHHH!!!" may narinig akong boses. boses ni Tiff yun aah. inikot ko mata ko sa paligid kung nasan siya. pero wala e. guni-guni ko ata yun. nabuhayan pa naman din ako nung narinig ko yun. pero wala lang pala. haaaaaays.
[Tiff's Side]
"Binatawan mo nga ako!" binitawan naman niya ako. "bakit? *sniff* bakit ayaw mo kong patagalin kasama sila? ha?!" "kasi nga, BAWAL! your already dead. so just accept it ate!" napa-upo ako dun habang umiiyak. hindi ko matanggap. "halika nga dito. just like what i said kanina, don't look back. so just look forward. bibigyan naman kita ng chance e. may araw din para dun okay? tara na." sumunod naman ako sa kanya. hindi ako nagsasalita. nakarating kami dun sa lugar na nagsosnow. "dito sa purgatory. lahat imposible. kaya, look around. iba iba ang weather, place, things. everything! hindi kasi siya consistent e. kaya ayan, pabago bago. eto suotin mo." hinagis niya sakin na makapal na jacket. "san galing to?" "kung saan saan. kung gusto mo ng ice cream, chocolate, or stuffs like that. makukuha mo in just one snap." napanganga naman ako sa kanya. is this what they called purgatory? "may tanong ako. bakit dun sa mga lessons namin about purgatory--" "cleansing of sins? yes, is it. actually, habang nabubuhay ka nililinis na ng Diyos ang kasalanan mo. so anytime, ikaw ang magdedecide." ooh. "magdedecide ng alin?" ngumite siya sakin tapos naglakad. sinundan ko naman siya. "hey! anong magdedecide?" hindi pa din niya sinasagot. hanggang sa makarating kami sa isang magandang malaking puno. "there." huh? i don't get it. "that's the Tree of Life." "so?" "so, yan ang pintuan papuntang Heaven." tapos nag-grin siya sakin. "i can go to heaven anytime?" "yep." cooooool. walang kahirap hirap! makakapunta na agad ako sa Heaven. "but, not now." "w-why??" amp naman. gusto ko pa naman pumunta ngayon. para makita ko na si God. :D "because, its not yet your time." ooh. ganun ba yun? e kakasabi lang niya na pwede ako pumunta. gulo aah! ginawa ko kung ano ginagawa ko kanina, sunod ng sunod. hanggang sa dumating sa isang place namangha ako. eto oh:
cooooooool. ang ganda niya! dumaan kami dyan, si Mean ayun. kwento ng kwento about nung bata pa siya. tapos yung mga pinaggagawa niya dito. lumabas din kami dun. pagtingin ko sa harap. WOW. eto oh:
napanganga at napadilat ako nung nakita ko to. I can't believe na ganito ang itsura ng purgatory. ewan ko kung san ako dadalhin neto ni Mean. sunod lang ako ng sunod sa kanya. "Alam mo, isang beses mo lang yan makikita." "bakit naman?" "kasi hindi na yan babalik. pagkaalis natin dito at pagbumalik ka, wala na yan. kaya isang beses mo lang yan makikita." ooh. ganun ba yun? dami kong natututunan dito ah! infarenes, una natatakot ako. pero ngayon, parang ayokong umalis dito. "san mo ba ako dadalhin?" humarap siya sakin at ngumite. she's totally full of surprises. "close your eyes muna, pwede?" pumayag naman ako. sabi niya magbibilang lang daw siya. tapos didilat nako. "1-2-3!" dumilat ako katulad ng sabi niya. and i was shocked when i saw it. naiiyak nga ako. cause my dream has come true.
the Face of Paris.
ang saya saya ko grabe! thank you ako ng thank you kay Mean. "pano mo nalaman?" "ang alin?" tss. "eto. na gusto kong makapunta dito." "just like kuya Ralph said, dadalhin kita sa Paris. Now here it is." naiyak naman ako dun. katats e. hindi ko akalain na mangyayari to sa buhay ko. akala ko tapos na talaga buhay ko, pero eto. si Ralph, ang makulit pero mapagmahal gumagawa ng paraan para pasayahin ako kahit tapos na. Thank you talaga.
You made me happy, Ralph. I will. Yes, I will love you forever. My love for you is infinite! <3
